Thursday, October 14, 2010

सवयीचा गुलाम


सवयीचा माणूस गुलाम असतो हेच खरमग ती सवय कोणतीही असो बाटलीपासून बाईपर्यंत!


गुलामीत राहावे लागत असून सुद्धा माणूस ही गुलामी का झिडकारू शकत नाहीयाच उत्तर खरच मला अजून पर्यंत तरी कळलेलं नाहीमाणसाचे मन का बरे इतके बेचैन असतेते काकशासाठी आपल्या विचारांच्या मालिकेत बांधून ठेवतखरंच का त्याची व्याप्ती आणि शक्ती इतकी महान आहे कि ज्याच्यावर आपला ताबा राहण कठीण आहे

तू म्हणशील मी मूर्ख आहेविचार करायचाच कशालाएखादया गोष्टीत आपलं नाही पटलं तर दे सोडूनमन ही शांत आणि विचारही बंद!... खरंच का रे ते इतके सोपे आहेइतक्या सहजासहजी त्या सवयीला म्हण किंवा त्या सवयीच्या अस्तित्वाने व्यापून टाकलेल्या मनाला आपण कसे झिडकारू शकतोनाही... नाही रे मित्रा नाहीअरे ते मन आहे रेते सातत्याने प्राणवायूच्या शोधात फिरत असतंजर प्राणवायुच मिळत नसेल तर ते मन कस जगेलमित्रा पाण्यातून काढलेल्या माश्यासारख ते तडफडेल रे!

मन थेंबाचे आकाशलाटांनी सावरलेले असं कुणीतरी म्हटलंयखरच किती अर्थपूर्ण वाक्य आहे हेपरंतु नाही नाही  .... ला नाही सावरता येत माझं हे मनखरच त्याला तुझी नितांत गरज आहे तुझ्या प्रेमाची सावली अन मायेचा आधार हीच माझ्या मनाची  बांधिलकी आहे त्याच माझ्या मनाला सावरणाऱ्या लाटा आहेत.........

No comments:

Post a Comment